- mahcûb
- arapça محجوب 1.örtülmüş. 2.utangaç. mahcûb etmek utandırmak. mahcûb olmak utanmak.
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü. 2008.
mahcûb
Look at other dictionaries:
mahcûb — (A.) [ بﻮﺠﺤﻡ ] 1. örtülmüş. 2. utangaç. ♦ mahcûb etmek utandırmak. ♦ mahcûb olmak utanmak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MAHCUB — Utanan. Utangaç. * Perdeli, örtülü. Kapalı. * A ma. * Yaşmak veya perde ile mestur olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ödlik — mahcub; yüreksiz … Çağatay Osmanlı Sözlük
mahcubane — zf., esk., Ar. maḥcūb + Far. āne Mahcupça … Çağatay Osmanlı Sözlük
mahcup — sf., bu, Ar. maḥcūb Utangaç, sıkılgan Kenara mahcup bir çocuk gibi büzüldü. S. F. Abasıyanık Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller mahcup çıkarmamak mahcup etmek mahcup kalmak mahcup olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
END-BEND — f. Utanmış, mahcub. * Boğum boğum, kısım kısım, parça parça … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAYADAR — f. Utangaç, çekingen, mahcub … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HİCABÎ — Zar ve perde ile alâkalı ve ona müteallik. Perde ve örtüye âit. * Mahcub. Utangaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
KEHA — f. Mahcub, utangaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ŞERMENDE — f. Utanmış, mahcub. Utanılacak bir iş yapan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ŞERMNÂK — f. Mahcub. Utangaç … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
